Tijd voor een nieuw verhaal..

Hallo iedereen,

Na een lange tijd ben ik er weer. Sorry dat ik jullie zo lang heb moeten laten wachten op een verhaaltje. Ik heb het hier erg druk en als ik een verhaal wil schrijven dan wil ik het meteen goed doen. Waar zal ik eens beginnen..

De tijd gaat hier ontzettend snel. Vanaf nu begin ik langzamerhand af te tellen. Ik schrik ervan als ik op waarbenjij.nu zie staan dat ik over 45 dagen alweer terug kom. Ik heb het hier hartstikke naar mijn zin en alles gaat goed met mij, hopelijk gaat het met jullie ook allemaal goed. Doordeweeks ben ik druk bezig met stage en probeer ik tijd te steken in mijn school werk. Vrijdag, zaterdag en zondag zijn we vrij en gaan we stappen en doen we leuke activiteiten.

Afgelopen week (1 t/m 10 november) zijn papa en mama mij een bezoekje komen brengen in Zuid Afrika. Ik vond het allemaal wel erg spannend voordat ze kwamen. Ik vond het een heel apart, dubbel idee dat ze hier dadelijk zouden zijn. Tegelijkertijd had ik er hartstikke veel zin in omdat ik het leuk vond dat ik nu eindelijk mijn leventje hier kon laten zien. Natuurlijk wisten ze al een hele hoop vanuit mijn verhalen, maar in de realiteit is het natuurlijk toch eventjes allemaal wat anders om te zien.

Van 1 t/m 3 november heb ik gewoon stage gelopen en heb ik alleen avonds tijd met papa en mama doorgebracht. We zijn elke avond wezen uit eten en we hebben flink wat bij gekletst.

Woensdag avond 2 november zijn we naar Signal Hill gereden. Hier hebben we genoten van het prachtige uitzicht. Je rijd de berg op en kunt over heel Kaapstad heen kijken. De verlichte stad, de zee en daarbij het uitzicht van de Tafelberg zijn prachtig om te zien avonds. We zijn hier al eerder met wat huisgenoten heen gegaan. Dit was toen ook erg gezellig. We hadden wat broodjes, beleg en flesjes wijn mee genomen. We zijn eerst gaan picknicken en hebben daarna wat wijntjes gedronken en tegelijkertijd genoten van het prachtige uitzicht, super!

Donderdag 3 november heb ik papa en mama meegenomen naar mijn stage plaats. Ik heb ze eerst alles laten zien. Het kantoor, de jeugd ruimte en de educare. Ik heb ze uitgelegd wat mijn taken hier zijn en natuurlijk is het nu veel duidelijker omdat ze het nu in werkelijkheid hebben kunnen zien. Papa en mama hebben ook gelijk een rondleiding door het politie bureau gekregen, erg leuk! Daarna heb ik hen de settlements laten zien. We zijn eerst naar Wolwerivier gegaan. Hier was het op de donderdag ochtend erg rustig, maar ondanks dat hebben ze wel kunnen zien hoe de settlements eruit zien. Daarna zijn we nog 2 andere settlements gaan bezoeken. Hier was het gelukkig wat drukker waardoor ze ook de kans hadden om wat kinderen te ontmoeten. Papa en mama hadden wat speelgoed meegenomen die we aan de kinderen hebben uitgedeeld. De kinderen waren vooral erg onder de indruk van de bellen blaas.

Vrijdag 4 november zijn we naar Robbeneiland geweest. Ik vond het apart omdat wij vanuit ons strand het Robbeneiland kunnen zien liggen en dan sta je ineens zelf op het eiland. We kregen eerst een rondleiding door de gevangenis van een ex-gedetineerde. Daarna kregen we nog een kleine rondtocht over het eiland heen. Ik snap nu een stuk meer over de geschiedenis van Robbeneiland. Toch vond ik het tegenvallen. De rondleidingen waren erg gehaast waardoor we ook erg weinig tijd hadden om rond te kijken. Daarnaast had ik het veel indrukwekkender verwacht. Ondanks dat was het natuurlijk wel apart om op historische grond te staan en ik ben blij dat ik er ben geweest.

Zaterdag 5 november begon onze door papa georganiseerde rondtocht. We zijn binnen 4/5 dagen een rondtocht gaan houden door de Westkaap. Nachts overnachtten we in een guesthouse. Elke dag reden we zo’n 4/5 uur door prachtig berg en dal. Het uitzicht was prachtig (foto’s zijn te vinden op facebook). Verder hebben we de Cango Caves bezocht, erg mooi. Zo hebben we nog 5 dagen lang genoten van de mooie uitzichten, de lekkere ontbijtjes, het gezellige uit eten, en de vele wijntjes in de avond. Het was een mooie week en we hebben flink bij gekletst.

Nu wat meer over mijn stage. Alles gaat nog steeds erg goed op stage. In mijn vorige verslag heb ik al veel verteld over hoe mijn stage er doordeweeks uit ziet en hoe de mensen hier in Zuid Afrika werken. Dit kunnen jullie als jullie willen dus nog terug bekijken in mijn vorige verslag.

Afgelopen week toen ik met papa en mama aan het rondtrekken was kreeg ik een telefoontje van Yvonne. Zij vertelde mij dat er een jongetje was overleden. Een jongetje van 4 die wij regelmatig in de settlement les geven. Ik schrok hier hartstikke erg van. Hij was schijnbaar overleden aan een astma aanval. Later belde Yvonne weer om te vertellen dat het een misverstand was. Bleek dat de vader van het jongetje had gelogen. Hij had schijnbaar iedereen wijs gemaakt dat zijn zoon was overleden. Dit had hij gedaan om geld te krijgen van de mensen. Ondertussen had hij al geld verzameld door te vertellen tegen mensen dat hij geld wilde inzamelen voor zijn zoons begrafenis. Hier waren wij natuurlijk erg van geschrokken. Zo zie je maar weer hoe makkelijk mensen hier aan hun geld denken te komen. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen en kunnen we nog steeds les geven aan dat blije spring levende jongetje.

Verder hebben we ook een donderdag avond mee gewerkt aan straatwerk. We gaan dan met wat collega’s de straat op in verschillende plaatsen. We zoeken dan naar straatmensen. We proberen een praatje met hen te maken en nodigen hen uit om mee te gaan naar het TLC verblijf. Hier gaan we dan gezamenlijk eten en drinken met zijn allen. Voordat we beginnen met het eten en drinken word er natuurlijk gebeden. Zoals jullie al weten zijn de mensen hier erg gelovig. Na het eten en drinken word er normaal gesproken ook gepraat over Jezus. Na deze avond hebben we de avond weer afgesloten door te bidden. Erg interessant om mee te maken zo’n avond. We doen vaker straatwerk, maar dit dan vaak overdag. In de avond is het meteen een stuk onveiliger op straat. Je ziet dat vele straatmensen onder invloed zijn van drugs. Je ziet ze letterlijk langs de weg slapen en rond lopen over straat. Erg triest en moeilijk te beseffen. We werken met deze jongeren die op straat slapen en leven, maar op dat moment besef je dat niet echt. Laatst toen Yvonne en ik op een vrije vrijdagmiddag eventjes naar het strand reden zagen we een straat jongen dwalen over de weg heen. Pas op dat moment wanneer je niet met je stage bezig bent besef je dat het straat leven echt te triest voor woorden is. Op dat moment zit je in de auto en bedenk je jezelf. Kijk eens, wij zitten hier lekker in de auto met een muziekje erbij en hebben hier ‘het perfecte leven’ terwijl zo’n jongen nog geen eens weet wat goed leven is.

Voor de rest werken we nu gewoon via dezelfde planning als voorheen. Nog steeds zijn er vaak teveel rust momenten op stage waarin we ons gigantisch vervelen en ons ook niet nuttig kunnen maken omdat er niks te doen is. De programma’s die we uitvoeren in de settlements met de kinderen en de jeugd zijn geweldig. De kinderen genieten er echt van en ik weet nu al dat ik alle lieve zwarte snoetjes ga missen. Je leert de kinderen nu langzamerhand kennen, erg leuk! In de ochtend werk ik nog steeds met de jeugd of ga ik naar Onder Die Brug en geef ik 5 kleine kindertjes les. Het is erg afwisselend. Een planning word vaak gemaakt, maar dat de planning werkelijkheid word is haast nooit te verwachten. Gelukkig ben ik hier inmiddels wel aangewend. Ik ben iemand die graag alles op een rijtje heeft en weet wat me te wachten staat, maar door hier alles lekker op zijn Afrikaans te doen zie ik het nu ook van een andere kant. Dit wil niet zeggen dat ik deze manier van werken fijner vind, maar gelukkig ben ik er nu wel aan gewend.

We zijn nu vooral bezig met het voorbereiden van kerstmis. De mensen beginnen hier al in oktober met de kerst voorbereidingen. Kerstmis is hier een erg groot feest. Dit omdat de mensen allemaal erg gelovig zijn. We hebben dan ook de aankomende tijd veel feestjes in settlements, maar ook met het project zelf.
Hopelijk heb ik jullie nu weer wat meer op de hoogte gebracht van mijn stage.

Nu nog eventjes over mijn weekenden hier. De laatste weekenden zijn weer hartstikke geweldig geweest. De weekenden vliegen voorbij. We combineren het stappen met leuke activiteiten die we overdag doen. Afgelopen weekend was weer erg gezellig. Donderdag avond zijn we eerst naar Signal Hill gereden. Hier hebben we genoten van het mooie uitzicht met de volle maan. We hebben ook nog net op tijd een stukje meegekregen van de zonsondergang, prachtig. Omdat het te koud was om weer gezellig wat wijntjes te drinken op de berg zijn we weer op tijd naar huis gereden. Aangezien iedereen zin had om daarna lekker te gaan stappen zijn we hierna Blouberg nog ingedoken. We hadden tenslotte weekend. We hebben lekker wat drankjes gedronken en het was een gezellig avondje.

Vrijdag hebben we een rustig dagje
gehad. We hebben wat boodschappen gedaan en zijn eventjes langs het strand geweest. Avonds zouden we met wat meiden van 4 exchange gaan uit eten bij Mama Africa. Dit is een echt Afrikaans restaurant. We hebben dan ook een echt Afrikaans gerecht gegeten en genoten van het Afrikaanse drum bandje wat ondertussen stond te spelen. Na het uit eten zijn we gaan stappen in Kaapstad. Dit werd een hartstikke leuke meiden avond. Op een gegeven kwam er een Afrikaanse DJ naar mij toe met een CD die hij me wilde geven. Hij wilde zijn DJ talenten laten zien dus hij nam ons mee naar een andere club waar hij zou gaan draaien. We kwamen terecht in een hele mooie club waar paar echte Afrikaanse meiden stonden te dansen. Omdat het nog niet heel druk was maakte dat de sfeer wel gezellig. De DJ draaide erg goede muziek en wij zijn samen met de Afrikaanse meiden helemaal los gegaan op de dansvloer. We hebben de Macarena natuurlijk niet over kunnen slaan. Hierna zijn we nog naar een uitgaansclub geweest op de 31e verdieping van een flat gebouw. Erg interessant. Je keek tijdens het uitgaan over de mooie verlichte stad heen. De avond was erg geslaagd.

Zaterdag stonden we alweer vroeg op om met de huisgenoten een actief dagje te gaan beleven. We zijn eerst naar de Biscuit Mill Market geweest. Dit is een grote markt waar we even rond gelopen hebben. Tot onze grote verbazing stond er een tentje met Nederlands eten (kroketten, bitterballen en poffertjes). Natuurlijk konden wij die kroketten niet laten liggen. We hebben 1 kroketje gegeten. Helaas viel dit tegen. De kroketten waren zelf gemaakt waardoor ze niet te vergelijken waren met de lekkere kroketten in Nederland. Nadat we de markt hadden bezocht zijn we door gereden naar Cape Point. Dit is 1 van het Zuidelijkste puntje in Afrika. We hebben hier gewandeld en genoten van het prachtige uitzicht. Eenmaal avonds thuis aangekomen heeft Yvonne lekkere wraps klaar gemaakt. Hierna besloten we om een alcohol loos avondje te gaan beleven en niet te gaan stappen. We hebben avonds gekletst en veel gelachen en alvast lootjes getrokken voor Sinterklaas want dit gaan we natuurlijk niet overslaan.

Zondag middag zijn we naar een braai (BBQ) geweest in een township, genaamd Mzoli’s. Dit is een overdekt restaurantje midden in een township. Je kunt het niet echt restaurant noemen. Het is meer een club. Ik wist van te voren niet wat ik moest verwachten. Ik had gewoon me tas bij en mijn sieraden om gedaan. We kwamen terecht in de township. In het begin gaf het me niet echt een veilig gevoel. Natuurlijk liepen er alleen maar donkere mensen rond waarvan er vele uit zijn op je spullen. We hebben eerst vlees gehaald. Dit werd gemaakt in een vies rokerig hok door andere mensen. Je kreeg een bonnetje en kon je vlees na 45 minuten op komen halen. We moesten zelf alcohol gaan halen en gingen daarna het eetgedeelte in. Er stond harde muziek op. Heel veel donkere mensen die flink aan het dansen waren. Het was eigenlijk gewoon vergelijkbaar met een uitgaansgelegenheid alleen waar iedereen ook eet. Er waren ook erg veel Nederlanders. Dit was wel gezellig. Na 45 minuten kregen we letterlijk een bak waar al ons vlees in lag. Je moest dit dan gewoon met je handen op eten. Het vlees was wel lekker en goed gemarineerd. Nadat we hier zijn geweest zijn we door gereden naar een andere tent. Dit was vergelijkbaar met Mzoli’s. Omdat alle Nederlanders hier naar toe gingen konden wij natuurlijk niet achter blijven. Deze keer had ik mijn tas maar in de auto laten liggen voor een wat veiliger gevoel. Het was weer een gezellig avondje.

Ik ga nu een einde maken aan mijn verhaal want ik kan zo nog wel een hoop A4tjes vol typen met geweldige ervaringen die ik hier op doe. Hopelijk heb ik jullie weer wat op de hoogte gebracht van mijn leventje hier. Nog bedankt voor alle leuke reacties en tot de volgende keer.

Groetjes,
Lizet.